Leszczyny powstały prawdopodobnie pod koniec XIII w. Równocześnie erygowano parafię. Pierwszym właścicielem osady był w XV wieku rycerz Nikolaus z Leszczyn, następnie stanowiły własność rodziny Welczków. Wieś dotkliwie spustoszono w czasie wojny trzydziestoletniej, czego następstwem było przyłączenie w 1627 r. parafii do Bujakowa. W 1701 r. wieś kupił Adam Laschowski od Kaspera Schycka. W rękach Laschowskich Leszczyny znajdowały się do 1835 r. Następnym właścicielem został Franciszek Goertz, później Franciszek König, a następnie Maria Richthofen oraz Fryderyk Langer, który w 1866 roku sprzedał Leszczyny Konradowi Barteltowi. Bartelt wzniósł murowaną siedzibę rodową – istniejący do dziś tzw. zamek w Leszczynach oraz przyczynił się do wybudowania szkoły. Po śmierci Konrada Bartelta majątek odziedziczyła córka Helena z mężem Janem Eickl, którzy w 1906 roku sprzedali dominium Spółce Akcyjnej Huta Królewska i Laura. Reszta dóbr znalazła się pod zarządem macochy Heleny, której drugi mąż w krótkim czasie doprowadził majątek do stanu upadłości. W 1918 r. przeszedł on także na własność wspomnianej spółki. Pierwszym kościołem parafialnym w Leszczynach był kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja, także kolejny wybudowany w latach 1594-1606, którego fundatorem prawdopodobnie był właściciel miejscowości pochodzący z rodu Welczek, był pod wezwaniem tegoż świętego. W 1679 r. kościół parafialny w Leszczynach był poświęcony ku czci Najświętszej Trójcy. W 1981 roku kościół ten został przeniesiony do Palowic (patrz: Kościół Trójcy Przenajświętszej w Palowicach). W połowie lat 30. przystąpiono do budowy nowego, murowanego kościoła. Budowę rozpoczęto – staraniem ówczesnego proboszcza, ks. Adolfa Pojdy – w 1937 r., ukończono w stanie surowym latem 1939 r. Nowy kościół pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli, został poświęcony 16 lipca 1944r, po wydaniu decyzji przez władze okupacyjne.
W 1650 r. powstała szkółka parafialna, a w 1877 r. wybudowano istniejący do dziś budynek, który rozbudowano w latach 90. XX wieku, w którym obecnie mieszczą się Szkoła Podstawowa i Gimnazjum nr 1.
W 1856 r. oddano do użytku linię kolejową Orzesze – Rydułtowy ze stacją w Rzędówce. W okresie dwudziestolecia międzywojennego w Leszczynach działały: gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego Sokół, Towarzystwo Śpiewu Słowik oraz Klub Sportowy Piast 20. Patriotyczne nastroje mieszkańców Leszczyn znalazły wyraz w ich udziale w powstaniach śląskich. W głosowaniu plebiscytowym w 1921 r., mieszkańcy opowiedzieli się za przyłączeniem wschodniego terenu Górnego Śląska do Polski. W czasie II wojny światowej, podczas ewakuacji obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, w styczniu 1945 r., w pobliżu stacji kolejowej Rzędówka zamordowano 292 więźniów obozu Auschwitz-Birkenau, których pochowano w zbiorowej mogile przy torach kolejowych. W maju 1955 r. szczątki ekshumowano i przeniesiono na cmentarz centralny w Gliwicach.
W 1975 r. w ramach reformy administracyjnej kraju do Leszczyn przyłączono Czerwionkę, tworząc jedno miasto Leszczyny. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 26 listopada 1991 r. z dniem 1 stycznia 1992 r. zmieniono nazwę miasta na Czerwionka-Leszczyny, w którym Leszczyny stanowią jedną z dzielnic.
W Leszczynach znajduje się symboliczna mogiła więźniów oraz Pomnik Ofiar II Wojny Światowej, ufundowany w 1966 r. na cześć więźniów zamordowanych w styczniu 1945 roku, wywiezionych pociągami przez Leszczyny z Obozu Zagłady Auschwitz-Birkenau do innych obozów koncentracyjnych, na terenie III Rzeszy. Znajdują się tu cztery szkoły: Zespół Szkół nr 1 (szkoła podstawowa i gimnazjalna), Gimnazjum nr 2, Szkoła Podstawowa nr 3 i Zespół Szkół Specjalnych (szkoła podstawowa i gimnazjum).
Według danych z 31 marca 2007 r. liczyły one 12 tysięcy 311 mieszkańców. Klub Sportowy Piast Leszczyny – klub powstał w 1922 r. i działał pod nazwą Ludowy Klub Sportowy aż do roku 1964. W 1965 r. zmieniono nazwę na „Klub Sportowy Piast”. Drużyna była wielokrotnie odznaczana przez władze w Katowicach, Rybniku, a nawet w Warszawie. W 1995/96 drużyna awansowała do IV Ligi Śląskiej. Po wycofaniu się z rozgrywek z powodów organizacyjnych od sezonu 2011/2012 seniorzy Piasta rozpoczęli rozgrywki od najniższego szczebla rozgrywek. Od tego sezonu powołano także drużynę seniorek. DANIEL KACZMARCZYK
Wychowywał się w Leszczynach. Po ukończeniu szkoły muzycznej I stopnia w Żorach kontynuował naukę przez rok w szkole muzycznej II stopnia w Rybniku. Głównym instrumentem Daniela Kaczmarczyka był klarnet i fortepian. Jest absolwentem nauk politycznych i germanistyki oraz podyplomowych studiów w zakresie comparative politics na Iowa State University w Stanach Zjednoczonych.
Pierwszą płytę Debiut wydał w maju 2003 roku w wytwórni S.P. Records. Album promowały dwa utwory z teledyskami: "Jakby to było" oraz "Marzenia". W sierpniu 2004 wydał drugi album pod tytułem Król aniołów (singlem z płyty był utwór o tym samym tytule), a w 2005 roku nielegal pt. Ciemne strony.
Czwarta płyta DKA która miała nazywać się Exegi Monumentum z przyczyn niezależnych od muzyka nie została wydana w SP Records. Ta sama płyta pod nazwą Stawiam sobie pomnik ukazała się w sklepach w 2006 r. wydana przez wytwórnię My Music. Singlem promującym ten album był utwór "Wybacz". We wrześniu 2007 DKA wydał kolejną płytę pod tytułem Nowy sen. Według artysty album swoim stylem różnił się od poprzednich[3]. DKA zapowiadał szukanie nowych rozwiązań muzycznych[3]. Płyta była promowana przez singel o tytule "Jak mam ufać sobie".
Kolejny album artysty ukazał się w październiku 2008 roku. Szósta płyta, a zarazem trzecia z kolei wydana w My Music miała tytuł Mój dzień i była kontynuacją stylu znanego z płyty "Nowy sen"[4]. 20 kwietnia 2009 ukazał się siódmy album artysty – Klimaty 2009. Tym razem raper wydał album nakładem własnej wytwórni – DonKillA Records pod pseudonimem "DKA DonKillA".
Na 4 września 2009 zaplanowana została premiera ósmej płyty Daniela Kaczmarczyka. Od 15 sierpnia promował ją singiel "Między niebem a piekłem"[5]. Tak jak miało to miejsce wcześniej w twórczości DKA, płyta nosi ten sam tytuł, co singel. Jest to kolejny album, który został wydany nakładem wytwórni DonKillA Beats.
4 czerwca 2011 do sklepów trafiła kolejna płyta DKA pt. Dekada[6]. Została ona wydana nakładem wytwórni Olo Records, a dystrybucją całego materiału zajęła się Fonografika. 9 września 2011 roku odbył się pożegnalny koncert artysty[7]. Jednak na oficjalniej stronie internetowej na 12 lutego 2012 zapowiedział premierę następnej płyty Czarny album[8]. KARIERA SPORTOWA
Kaczmarczyk jest także lekkoatletą specjalizującym się w skoku w dal. W swojej karierze zdobył 3 złote medale na mistrzostwach Polski w kategorii juniorów. Wiele lat trenował w klubie TL Pogoń Ruda Śląska, której barwy reprezentował na wielu różnych imprezach sportowych.
W 1997 został wicemistrzem Polski juniorów młodszych (7,32 m) na otwartym powietrzu. W 1998 został zarówno halowym i letnim mistrzem Polski juniorów młodszych, w 1999 wicemistrzem Polski. W roku 2000 zdobył wicemistrzostwo Polski juniorów w hali oraz mistrzostwo na otwartym powietrzu. Zajął 7. miejsce na Mistrzostwach Świata juniorów w Santiago. Dzięki temu sukcesowi rozpoczął studia w USA. Rekord życiowy w skoku w dal wynosi 7,85 m[9][10]. Kaczmarczyk jest czterokrotnym medalistą Mistrzostw Polski seniorów (3 medale w skoku w dal oraz jeden w sztafecie 4 × 100 metrów).
Komentarze